Voorjaar 2020, in het hart van de coronacrisis, meldt Carine haar moeder aan voor ondersteuning van de Palliatieve Limburgse Ondersteuningsequipe, Pallion. Een noodkreet uit bezorgdheid voor haar ouders.
Tijdens de laatste ziekenhuisopname wordt duidelijk dat moeder nu palliatief is. De wereld van de patiënt en haar naasten staat opnieuw stil. Ze worden geraakt in het diepst van hun mens-zijn. Niets is nog vanzelfsprekend, niets zal nog zijn hoe het was. De hoop op genezing maakt plaats voor hoopvolle en tegelijk angstige gedachten over de resterende tijd; ‘Hoe lang rest me nog?’.
De echtgenoot legt in eerste instantie de focus op het ‘geen pijn hebben’. De dochter vreest vooral de impact van de emotionele last op de schouders van haar moeder. Als spilfiguur van een warm, hecht en intiem gezin wil zij vooral de personen rondom haar sparen, zelf sterk blijven. Angst voor controleverlies, lichamelijke achteruitgang, het afscheid… Ze wordt overdonderd door een storm van emoties, een storm die vooral in zichzelf woedt. Wanneer ze het verhaal van haar leven in gedachten afspeelt en hierbij flitsen van herinneringen uit, denkt de familie aan hallucinaties.
De deskundigen van Pallion nemen de tijd om gesprekken aan te gaan en te begeleiden, en zo vragen en angsten bespreekbaar te maken en verbindend aanwezig te zijn voor de patiënt en hun naasten. Tijdens de begeleiding van de patiënt creëert de deskundige ruimte voor gesprekken omtrent thema’s die vaak uit de weg gegaan worden, zoals; ieders emotionele beleving, het afscheid, … De flitsen van herinneringen, de vermeende hallucinaties, werden gedeeld met de familie. Nadien vulde de kamer zich met familiefoto’s, het gezin (echtgenoot, dochter en kleindochter) leefde vanaf dat moment rondom het bed. De aanwezigheid van Pallion brengt een gevoel van openheid en vertrouwen om wensen en onzekerheden uit te spreken. De echtgenoot van de patiënt benoemde het als ‘een klein wonder’. Zijn vrouw, die voordien voornamelijk in zichzelf gekeerd was, vond eindelijk de kracht om stil te staan bij de emotionele beleving die ongeneeslijk-ziek-zijn met zich meebrengt.
De dood hoort bij het leven en het leven bij de dood. Palliatieve zorg streeft naar een totaalzorg en maximale levenskwaliteit, ook wanneer het levenseinde onafwendbaar wordt.
Goede palliatieve zorg vraagt een vroegtijdige exploratie van de zorgnoden, liefst zo snel mogelijk na de diagnose van het ziektebeeld. Palliatieve zorg is immers veel meer dan stervensbegeleiding. Een ruimere aanlooptijd geeft de mogelijkheid om te zoeken naar wat meerwaarde brengt voor de patiënt: een betere pijn- en symptoomcontrole, een aangepaste psychosociale ondersteuning, maar ook een zoektocht naar meer verbondenheid, zingeving en verdieping. Zo wordt er niet louter probleemoplossend maar ook relatiegericht gewerkt. Door het vroeger inschakelen van palliatieve zorg kan er geanticipeerd worden op wat er nog op het pad zal komen en kan er tijdig ingespeeld worden op kantelmomenten in het proces, zoals de keuze van al dan niet een ziekenhuisopname, sondevoeding, chemo- of radiotherapie e.a. Vroegtijdige zorgplanning geeft ook de gelegenheid aandacht te hebben voor de levensverhalen van mensen, hun relationele verwevenheden en de waarden en normen die hen maken tot wie zij zijn. Zo kan een zorgzaam afscheid voorbereid en beleefd worden. Dit is niet enkel onontbeerlijk voor de patiënt maar ook voor het rouwproces van hen die achterblijven. Garanderen dat iedere patiënt de best passende palliatieve zorg krijgt, is het ultieme doel van onze equipe.
Pallion is een herkenningspunt voor iedereen, van patiënt tot naaste omgeving tot hulpverlener, die betrokken is bij een palliatieve zorgsituatie in Limburg. Een equipe van deskundigen staat in voor de kosteloze ondersteuning aan huis of in een thuisvervangende situatie zoals een woonzorgcentrum of voorziening voor mensen met een (mentale) beperking. Hiervoor doen we beroep op onze deskundigheid inzake vier belangrijke pijlers: optimalisatie van pijn- en symptoomcontrole, psycho-emotionele begeleiding, ondersteuning op sociaal vlak en stilstaan bij vragen over zingeving en spiritualiteit. Zo beogen we één van de belangrijkste wensen van de patiënt waar te helpen maken: waardig thuis overlijden in de vertrouwde omgeving.
Pallion neemt, uit respect voor de reeds bestaande vertrouwensrelatie, de rol van de vertrouwde hulpverlener(s) niet over, maar neemt een complementaire en adviserende rol op om zo samen de levenskwaliteit tijdens de laatste levensfase te bevorderen. De equipe van Pallion ziet de huisartsen, (thuis)verpleegkundigen en mantelzorgers als hun directe partners, naast andere actoren in de eerstelijnszorg. In telefonische contacten, huisbezoeken of door deelname aan een zorgoverleg, verkennen we de individuele zorgnoden om te komen tot een zorgverlening op maat.
Pallion heeft tevens een sterk opgebouwde expertise in het exploreren van levenseindevragen. Met aandacht voor enerzijds de zorgvuldigheid voor bijvoorbeeld een euthanasieprocedure en anderzijds vanuit respect voor de vrije keuze van de patiënt, starten we een proces op om een verzoek te helpen uitklaren. Ondraaglijk lijden, tot last zijn, uitzichtloosheid… allemaal begrippen waarrond communicatie niet alledaags is. Pallion maakt in dit proces tijd voor reflectie. Tijd die noodzakelijk is voor een gepaste afronding en die niet mag gezien worden als een vertraging in het euthanasieproces.
Goede palliatieve zorg enerzijds en levensbeëindiging anderzijds hoeven niet te concurreren met elkaar. Goede palliatieve zorg kan resulteren in het vroegtijdig beëindigen van het ondraaglijk lijden. Goede zorg voor het leven en voor het sterven gaan zo hand in hand met elkaar. Daar waar mensen er in slagen in liefde rondom een stervende te staan en bewust afscheid te nemen, daar is het volle leven.
Pallion
Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt
011 81 94 74
info@pallion.be
www.pallion.be
